Het zag er niet te best uit na een halfuur. Op beide velden stonden we ruimschoots op
achterstand. Maar er zou geen
westvlaams bloed door onze aderen stromen als we niet in staat zouden zijn om
een dreigende nederlaag aan te pakken met
enthousiasme,
over-mijn-lijkmentaliteit én geloof in ons zelf. Zo geschiedde en het zorgde voor twee
ultieme overwinningen én grote tevredenheid
bij de Roeselarefamilie langs de zijlijn. Met bovendien een zoete toets aan de pils van
de papa’s nadien in de kantine.
Het eerste kwartier
was al snel duidelijk dat deze tegenstander over heel wat kwaliteiten
beschikt. Paar torens in de
verdediging, technisch sterke
middenvelders en snelle spitsen voorin.
Een stevig ploegje dus dat er bovendien regelmatig in schoffelde. Moesten er gele kaarten bestaan dan zouden zij er toch een tiental gepakt
hebben , soms was het over het randje. Het belette KSVR niet om op voorsprong te komen via een mooi gekruist afstandschot van Jordi 0-1. Onmiddellijk daaropvolgend kwam Mons alleen voor Axel maar die dook vervaarlijk in de voeten en verijdelde de
gelijkmaker. Dat deed hij nog eens over
toen hij met een hele knappe save een gemaakt doelpunt uit zijn doelvlak kon tippen. De corner die volgde werd echter
binnengekopt 1-1 . We waren gretig maar hadden het niet
makkelijk met het fysieke , viriele spel van Mons.
Tijdens kwartier 2 zakte het verschroeiende
tempo een beetje. We slikten al snel
twee treffers , eerst toen balverlies achterin werd afgestraft en nadien met
een afzwaaier vanop afstand 3-1. Jules lukte de aansluitingstreffer na
een actie waarbij hij twee tegenstanders
voorbij huppelde als waren het kegeltjes om dan met een streep via de paal knap
te scoren (3-2).
En in het begin van de derde periode ging Milan in zijn
gekende stijl alleen door , keeper
voorbij met een mooie sleep en afwerken en de 3-3 op het bord. Mons
reageerde met nog potiger spel en wat ongeoorloofde
charges. Met een paar zwabbergoals
liepen ze snel uit en stond het zowaar 6-3.
Toen een duidelijke fout op Siebe niet gefloten werd stond het 7-3 en leek de match gespeeld. Maar dat was buiten de waard gerekend. Vanaf het vierde kwartier sloeg de vlam in de pan en toonden we dat we ons nog niet gewonnen gaven. Uit de vele goeie aanvallen konden we echter maar één keer scoren via Milan die een prachtige combinatie van de ploegmaats in doel verlengde 7-4.
Zoals in de beste scenario’s
hielden we het beste voor op het
eind. Het tot op vandaag geroemde spel van Club Brugge ten tijde van de
Caje leek weer terug. Collectief
aanvallen, de supporters erachter en
samen beuken tot de poort breekt !! Onder impuls van Lenn die op de centrale
positie ijzersterk speelde en overal
opdook. De 7-5
was een pareltje , het linkervoetje van Jules lobde van aan de zijlijn de te
ver uitgelopen doelman die hulpeloos
toekeek hoe de bal binnen botste voor de neus van de ondertussen dansende KSVR -spionkop. De gelijkmaker viel via twee goals die wel
een kopie van elkaar leken : corner van de sterk weder optredende Gaetano gevolgd door een volley van Jordi die twee keer laag en droog
in de korte hoek besloot. Niet dat er
niets gebeurde aan de overzijde maar het hart van de defensie met Siebe en
kattenpoot Mauro in doel was een niet in te nemen vesting geworden. Het orgelpunt moest dan nog volgen. Milan
kapte zich vrij en centerde voorbij de tweede paal waar Jordi uithaalde met
zijn fluwelen linkervoet. Een streep
van het penseel van een meesterschilder tot in de winkelhaak , 7-8 met een fenomenaal doelpunt.
Meteen goed voor de derde mooie overwinning op rij . Trainer Stefan genoot en zag dat het goed
was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten